Sihirli Dizeler

Ürkekti, ürperirdi üzüntüsü sürekli
Dal gibiydi, dalgındı, derindeydi, düşteydi
İnceydi, bir imgeydi, izlenimdi, simgeydi
Ak kuğuydu ve keder buğuydu gözlerinde
Yeşil yağmurlar yağar, yine kalırdı orda,
Yazısıydı, yazgıydı, mevsim de yazdı...
Sonra…
Suskun bir kara tümsek özdeşleşti onunla

Hüsrev Hatemi